Het historisch centrum van de stad Brugge is niet voor niets erkend als Unesco-Werelderfgoed. De West-Vlaamse hoofdstad is effectief een erfgoedparel en heeft haar epitheton als ‘Venetië van het Noorden’ niet gestolen. Het is hier, in het midden van deze stad, dat Carl Decaluwé zijn residentie heeft als gouverneur van West-Vlaanderen. Hij beschikt daarbij over het voormalig bisschoppelijk paleis uit de 18e eeuw. Het schitterende interieur is goed bewaard gebleven en vormt, in combinatie met de woning, een stijlvol geheel. Bij de laatste restauratie in 1986 werd het behoud van het prestigieuze karakter vooropgesteld.
Het bijwijlen flamboyante karakter van de Kortijkzaan Carl Decaluwé botst wellicht af en toe met dit geladen historisch karakter. Desalniettemin weet de kersverse gouverneur van West-Vlaanderen zijn nieuwe omgeving te appreciëren. “Hier kan ik buitenlandse delegaties ontvangen in een waardig kader.” zo zegt hij pragmatisch.
Carl Decaluwé was 17 jaar lang lid van het Vlaams parlement. Hij liet zich opmerken als kritisch volger van de openbare omroep in het bijzonder en van de Vlaamse pers in het algemeen. In Brugge, ingedekt in de schaduwen van de historische panden, voelt hij zich meer afgeschermd. En daar is hij niet rouwig om. De Caluwé heeft voor zichzelf als gouverneur een aantal duidelijke lijnen uitgetekend en die wil hij ook in praktijk omzetten.
heb deze blaaskaak bezig gehoord. zelden zoveel onzin gehoord. eerstens vond hij dat lezersbrieven gewoon verboden zouden moeten worden omdat toch alleen maar de verzuurden hieraan meewekten.misschien zijn alle belgen wel verzuurd, waarschijnlijk met reden.ten tweede zei hij dat onze politekers een enorm respect verdienden, hallo???een bende poenscheppers die hem zijn gemakkelijke en goedverdienende job hebben gegeven.eigen lof stinkt mr decaluwe.