De 69-jarige Pool Jerzy Buzek is in Straatsburg verkozen tot voorzitter van het Europees Parlement. Buzek, voormalig premier en lid van Solidarnosc, is de eerste politicus uit de voormalige Oostbloklanden die een topfunctie binnen de Europese instellingen in de wacht sleept.
Buzek was de kandidaat van de Europese Volkspartij, de formatie van christendemocraten en conservatieven die de grootse fractie in het Europees Parlement vormt. Hij kreeg 555 van de 644 geldige stemmen achter zich. Over de benoeming van Buzek had de EVP vorige week reeds een akkoord bereikt met de socialistische en liberale fracties. De Pool zal het halfrond leiden tot eind 2011. Nadien neemt een socialist de fakkel over voor het tweede deel van de legislatuur.
De verkiezing van Buzek als parlementsvoorzitter laat zien dat het Europees Parlement niet alleen een parkeerplaats is voor politici die tijdelijk in eigen land zijn uitgerangeerd, of een bejaardenhuis voor oudgedienden. Buzeks benoeming is een regelrechte comeback. De meeste analisten verklaarden hem politiek morsdood, toen in 2001 de door hem geleide Poolse regeringspartij een verpletterende verkiezingsnederlaag leed. Zo verpletterend dat de partij niet eens terugkeerde in het parlement.
Deze nederlaag had twee oorzaken die beide veel zeggen over het karakter van Buzek. In de eerste plaats betaalde Buzek de prijs voor zijn hervormingsbeleid. Sinds de eerste regering na de val van het communisme, drukte geen enkel kabinet zo veel, en zulke vergaande hervormingen door als de regering-Buzek. Pijnlijke hervormingen: commercialisering van het pensioenstelsel, decentralisatie gecombineerd met een nieuwe administratieve indeling van het land, hervorming van de gezondheidszorg en meer marktwerking in het onderwijs.
De pijn van deze hervormingen werd verzacht door onomstreden successen. Onder Buzeks premierschap werd Polen lid van de Navo en begon toetredingsonderhandelingen met de Europese Unie.
De andere reden voor zijn nederlaag was chaos. De AWS-partij waartoe Buzek behoorde was een samenraapsel van rechtse, tot uiterst rechtse partijtjes rondom de machtige vakbond Solidarnosc. Aan Buzek de ondankbare taak om deze meute aan kibbelende politieke ego’s in het gareel te houden.
Het is veelzeggend dat Buzek als enige Poolse premier de hele rit van vier jaar uitzat. Terwijl zijn coalitie steeds verder uit elkaar viel, bleef de premier met eindeloos geduld werken aan compromissen en liet met ware deemoed de kritiek over zich heen komen.
Laat een reactie achter