Tegenwoordig wordt voor meisjesbesnijdenis vaak de term vrouwelijke genitale verminking gebruikt, omdat vrouwenbesnijdenis in alle westerse landen expliciet verboden is, strafbaar is als misdrijf en in de meeste westerse landen ook actief wordt vervolgd. Maar in sommige culturen is de besnijdenis van vrouwen geaccepteerd. Een aantal traditionele vooronderstellingen liggen hier aan de basis van het fenomeen. Toch wordt ook in deze landen, eindelijk, gestreden voor een afschaffing van de vrouwelijke genitale verminking.
Meleichi voerde vroeger verschillende vrouwenbesnijdenissen uit in het Cheha-district in Ethiopië. Nu werkt ze meer dan acht uur per dag in dit kleine atelier. Hoewel pottenbakken misschien saai en minder rendabel is, verkiest zij nog altijd deze job boven haar vroegere job.
Meleichi (Voormalige vrouwenbesnijder): ‘Mijn leven was verschrikkelijk toen; toen ik mijn ogen sloot, droomde ik van de schreeuwende meisjes. Ik zal dat nooit meer doen, voor geen geld ter wereld’.
De keuze van Meleichi om te stoppen met genitale besnijdenis is een dapper statement, zeker in een land waar het merendeel van de bevolking gelooft dat een onbesneden meisje zich zal misdragen en haar man niet zal gehoorzamen. Het Regionaal Bureau voor Vrouwenzaken is, in samenwerking met UNICEF, gestart met de implementatie van de afschaffing van vrouwelijke genitale verminking en besnijdenis. Dit om de omvang van het probleem aan te pakken.
Bizunesh (Bureau voor Vrouwenzaken): ‘We selecteerden zes verzorgers uit elke subregio. Zij hebben meestal aanzien in hun dorpen. Het kunnen religieuze leiders zijn, ouders, gezondheidswerkers, administratief bedienden van de subregio’s en leiders van vrouwenverenigingen of jeugdorganisaties’.
Het probleem van vrouwelijke genitale verminking werd ook besproken tijdens een pan-Afrikaanse conferentie. De conferentie trachtte een platform te creëren waar vrouwen zichzelf kunnen uitdrukken en voorstellen kunnen lanceren om het probleem aan te pakken. Ze kunnen er ook de mythe die achter de traditionele praktijk schuilt, teniet doen.
Tadeletch Shanko (Voormalige besnijder en slachtoffer van vrouwelijke genitale verminking (VGV)): ‘Ik heb 15 jaar meisjes besneden, want volgens onze cultuur, als een meisje niet besneden is, zal zij zich misdragen en ongehoorzaam zijn aan haar echtgenoot. Maar nu ik heb deelgenomen aan de gemeenschapsdialoog, begrijp ik dat ik 7 van mijn negen kinderen heb verloren omdat ik besneden was’.
Via de gemeenschapsdialoog kan de praktijk van vrouwelijke genitale verminking geleidelijk aan verdwijnen, maar er moet nog een lange weg afgelegd worden. De campagne in Ethiopië en doorheen verschillende andere Afrikaanse landen is essentieel om de rechten van de meisjes en vrouwen in het daglicht te plaatsen.
Laat een reactie achter