Het invoeren van een federale kieskring zou de grootste hervorming zijn van de kieswetgeving in België sedert de invoering van het proportioneel kiesrecht in 1899. Daarbij is er geen enkel formele beweegreden die aanleiding geeft tot dergelijke ingrijpende wijziging. De enige beweegreden voor deze hervorming is een politieke beweegreden: men wil één politieke strekking benadelen, en wel met name de Vlaamse strekking die niet beschikt over een zusterpartij in Wallonië, in tegenstelling tot de traditionele partijen.
Dat zegt politicoloog Bart Maddens voor de Kamercommissie die de introductie van een federale kieskring bestudeert. De commissie hoorde gisteren een zestal politicologen. Al snel was duidelijk dat er ook tussen de politicologen grote meningsverschillen bestaan omtrent dergelijk politiek initiatief.
Nog volgens Bart Maddens creëer je met een federale kieskring een de facto premierverkiezing. Het is daarbij duidelijk dat de kandidaat-premiers zich gematigd zullen moeten opstellen om zoveel mogelijk voorkeurstemmen te halen in de twee regio’s. Daarbij zullen volgens Maddens gezamenlijke lijsten worden opgesteld. De partijen zullen daardoor in een gewrongen situatie terecht komen. De zusterpartijen moeten dan immers kiezen wie ze lijsttrekker maken en dat zal de interne samenwerking niet bevorderen. “Er is vandaag niets dat partijen verhindert om samen naar de kiezer te trekken. Deze hervorming is dus niet echt nodig en bovendien ook niet legitiem”, zo besluit Maddens.
Actua-Commissie, vandaag om 19u30 op Actua-TV, daarna te herbekijken in de nieuwscarrousel.
